Walczę z ukończeniem 60 lat. Oto, co robię, aby z tym walczyć
Zdjęcie dzięki uprzejmości Mary Potter Kenyon Mary Potter Kenyon , certyfikowany doradca w żałobie, pisarz i mówca, straciła męża, gdy miał 60 lat. (Miała 52 lata) Teraz, jako jej własne 60thzbliżają się urodziny, opowiada, dlaczego wejście w tę nową dekadę jest dla niej zdenerwowane - i co robi, by walczyć z uczuciem strachu i samotności.
cómo darle sexo oral a un hombre
Odkąd skończyłem 30 lat, zmagam się z każdym urodzeniem kończącym się na zero. Wiem, że to kwestia psychologiczna - ale urodziny kończące się na zerodźwiękdużo starszy niż poprzedni numer. Myślę, że bycie zajętą matką tylko potęgowało uczucie, że lata mijały. Kiedy byłem pogrążony w opiece nad ośmiorgiem dzieci, dni zlewały się ze sobą; mijałyby całe sezony, że tęskniłem, ponieważ zostałem zdegradowany do fotela bujanego, karmiąc i odbijając dziecko. Mając to wszystko, nie miałam czasu, aby skoncentrować się na sobie zbytnio.
Kiedy w końcu zwolniłem na tyle, by zająć się sobą, mój najmłodszy miał trzy lata, właśnie skończyłem opiekuńczą podróż trwającą sześć miesięcy, opiekując się moim mężem podczas jego raka, a miałam 48 lat. Pamiętam dzień, kiedy mój mąż wrócił do pracy po rekonwalescencji po leczeniu. Wszedłem do łazienki, długo przyjrzałem się sobie w lustrze i natychmiast rozpłakałem się! Kim była ta stara kobieta, która się na mnie gapiła? Nie poznałem jej.
Przyznam, że pozytywny wynik testu ciążowego rano w moje 40. urodziny pomogło mi w tych urodzinach. Kobiety w ciąży nie mogą być stare! Za moje 50th, mój mąż zaplanował dla mnie przyjęcie urodzinowe-niespodziankę, więc na szczęście pomogło mi to przejść przez ten wielki kamień milowy kończący się zerem.
Zdjęcie dzięki uprzejmości Mary Potter Kenyon Ale 60? Bałem się tego od miesięcy. Ostatnie urodziny, które obchodził mój mąż, to jego 60. urodziny! Miałem 52 lata, kiedy umarł. Zmarł - na atak serca, nie na raka - dzień przed swoimi 61. urodzinami. Więc te urodziny są szczególnie trudne. Nie mogę się powstrzymać od przerażających, denerwujących myśli, takich jak:Czy to też będą moje ostatnie urodziny? A może będę żył dłużej niż mój mąż?
Ale jestem zdeterminowany, aby zmienić swoje nastawienie. Pamiętam, jak zapytałem męża, gdy zbliżały się jego 60. urodziny, Czy jesteś taki jak ja? Czy boisz się tych urodzin kończących się na zero? Odpowiedział: Wcale nie. Pomyśl o alternatywie. Co za mądra perspektywa. David przez pięć lat przeżył raka. Naprawdę doceniał dar życia po chorobie. Doceniał nasz związek i małżeństwo. I nawet docenił raka - ponieważ doświadczenie opieki i raka naprawdę ożywiło nasz związek małżeński. Często brał mnie za rękę i mówił: „Jeśli do takiego małżeństwa potrzebny był rak, to jestem wdzięczny za raka. Chcę taki być. Tak więc, ilekroć rosną we mnie te lęki lub obawy związane z ukończeniem 60 lat, przypominam sobie, jakie mam szczęście, że skończyłem 60 lat. Jakże jestem błogosławiony, mając ośmioro dzieci, pięcioro wnucząt i wspaniałą pracę; Odkryłem, co sprawia, że czuję się najbardziej żywy w życiu - pisanie i przemówienia publiczne - i zarabiam za jedno i drugie.
Zdjęcie dzięki uprzejmości Mary Potter Kenyon Od śmierci męża nienawidziłam swoich urodzin. To on sprawił, że było to wyjątkowe. W tym dniu starałem się być zajęty czymś innym, nawet do tego stopnia, że zaplanowałem warsztaty, rekolekcje żałoby i prezentacje związane z żałobą na ten dzień, myśląc, że pomogłoby to zrobić coś dla innych zamiast koncentrując się na sobie. W większości pomogło mi to przetrwać dzień. Ale w tym roku? Dzień wcześniej mam zaplanowane rekolekcje żałoby, ale moje urodziny są wolne. W tym przypadku chcę zrobić coś dla siebie. Nie jestem jeszcze pewien, co to będzie, ale spodziewam się, że może to obejmować jednego lub dwóch przyjaciół. Kiedy skończyłam 50 lat, mój mąż i córka mieli trudności ze znalezieniem przyjaciół, których mogliby zaprosić na przyjęcie-niespodziankę. Mój świat stał się teraz dużo większy; Mam wiele cenionych przyjaźni. Też chciałbym to uczcić.
I chcę zrobić coś związanego z liczbą 60 - aby zaznaczyć kamień milowy i jako rodzaj rytuału. Sześćdziesiąt przypadkowych aktów dobroci prowadzących do wielkiego dnia? Potrzebujesz 60 dolarów na zakup drobnych upominków lub kart podarunkowych do rozdania? Nie jestem pewien, co to będzie, ale wiem, że to będzie coś, co muszę wyrwać się z własnej głowy i pomyśleć o innych. Zbyt łatwo jest zatracić się w myślach, uczuciach, w sobie. Myślę, że najlepszą rzeczą, jaką mogę zrobić dla siebie, jest zrobienie czegoś dla kogoś innego.