Zostałem niesłusznie oskarżony o maltretowanie mojego dziecka
Zeydn miał trzy tygodnie, kiedy po raz pierwszy zauważyłem, że coś jest nie tak. Jest moim piątym dzieckiem, więc wiedziałem, jak powinny rosnąć dzieci w jej wieku. Ale kiedy ją podniosłem, sprawy po prostu się zepsuły. Mogłem położyć rękę na jej plecach i poczuć, jak jej żebra pękają i pękają. Wydawało się, że jej to nie przeszkadza, ale mnie to denerwowało. Dlatego zabrałem ją wówczas do naszego pediatry, który powiedział: „Och, ona po prostu przyzwyczaja się do przebywania poza macicą. Ona jest doskonała. Rób dalej to, co robisz.
¿Puede ser alérgico a los espermatozoides si se ingiere?
Sześć tygodni później - dokładnie 24 lutego 2015 roku - coś jasnegobyłprzeszkadza jej. Wkurzała się za każdym razem, gdy poruszała prawą ręką. Więc jak każdy rodzic, zabrałem ją do lekarza. Nasz zwykły pediatra był tego dnia zajęty, więc jeden z jego kolegów wysłał nas na dół na prześwietlenie. Ten lekarz złapał mnie na korytarzu kilka minut po tym, jak skończyliśmy. Powiedział mi, że zamówił zły skan i że muszę zejść na dół.
Tym razem nie pozwolili mi wejść z nią do pokoju - kazali mi stanąć na korytarzu. Pomyślałem: „Cóż, to dziwne”. Po tym, co wydawało się wiecznością, lekarz w końcu otworzył drzwi. Powiedział mi: „Chcę Cię poinformować, że znaleźliśmy trzy złamania żeber i złamanie prawej ręki Twojego dziecka. Zadzwoniłem już na policję i do opieki społecznej. Są w drodze.
Tej samej nocy cała piątka moich dzieci została usunięta z naszego domu i umieszczona w rodzinie zastępczej. Przez następne 10 miesięcy byliśmy oddzieleni.
Rebecca Wanosik Zeydn jest moim pierwszym biologicznym dzieckiem z mężem Anthonym. Mam czterech innych - Zachary'ego, Zoey, Zandera i Zaviera - z poprzedniego związku. Ponieważ nie było historii zaniedbania lub znęcania się nad żadnym z nich, służby społeczne uznały, że Anthony musi być sprawcą przemocy i że wiedziałem o tym przez cały czas. Nie miało znaczenia, że mojego męża, który służy w czynnej służbie wojskowej, nie było, kiedy rzekomo doszło do złamań Zeydna.
Właśnie wprowadziliśmy się do domu wystarczająco dużego dla nas wszystkich i cisza była ogłuszająca. Czułem się zmarznięty. Po prostu powtarzałem: „Jak to się mogło stać?”. Pewnego marcowego wieczoru mój telefon zaczął wariować od powiadomień na Facebooku i SMS-ów. Ludzie mówili: „Twoja historia się rozpoczęła20/20teraz. Włączyć20/20”. W odcinku pojawiły się dwie rodziny, Cynthia i Brandon Ross, iAndrew i Bria Huber. Ich sytuacja brzmiała dokładnie tak, jak moja. Cynthia zabrała swojego wówczas dwumiesięcznego syna Rydera do lekarza z powodu obrzęku kostki; kiedy lekarz odkrył, że ma wiele złamań na całym ciele, on i jego starsza siostra zostali zabrani i umieszczeni u dziadków. Córkę Brii, Kenley, zabrano z domu w wieku zaledwie trzech miesięcy - wszystko dlatego, że Andrew przywiózł dziecko do ER po usłyszeniu jej trzaskania podczas zmiany pieluchy. Okazało się, że oboje dzieci mają schorzenia, które powodują, że ich kości stają się kruche. U Rydera zdiagnozowano później metaboliczną chorobę kości i zespół Ehlersa Danlosa, genetyczne zaburzenie tkanki łącznej, podczas gdy Kenley, jak się okazuje, cierpiał na Ehlers Danlos i poważny niedobór witaminy D.
Skontaktowałem się z Brią na Facebooku i przedstawiła mnie Cynthii. Pod kierunkiem Cynthii i Brii zacząłem prowadzić własne badania. Odkryłem, że standardową opieką, gdy niemowlę ma niewyjaśnione złamania, jest najpierw zbadanie poziomu parathormonu i witaminy D, aby wykluczyć krzywicę. Lekarze państwowi przebadali Zeydna przez prawie siedem tygodni. Kiedy to zrobili, ustalili, że jej poziom przytarczyc był podwyższony, a poziom witaminy D był prawie niewykrywalny - oba wskaźniki krzywicy dziecięcej. Zbadałem swój własny poziom witaminy D i stwierdziłem, że mam też poważny niedobór.
Przez cały okres naszej próby służby społeczne naciskały na nas, abyśmy po prostu przyznali, że skrzywdziliśmy Zeydna. Powiedzieli nam, że nie czuliby się komfortowo, dając nam więcej praw do odwiedzin, chyba że przyznamy, że spowodowaliśmy złamanie jej kości. Miałem nawet dawnego przyjaciela, który powiedział mi, że powinienem wszystko przyznać, żebyśmy mogli rozpocząć proces odzyskiwania naszych dzieci. Ale nigdy bym się nie zraniła i nigdy nie pozwoliłabym na to mojemu mężowi. Nigdy nie powiem, że zrobiłem coś, o czym w głębi serca wiem, że nie zrobiłem.
Rebecca Wanosik Kiedy nadszedł czas, abyśmy stanęli przed sądem, trzy miesiące po usunięciu naszych dzieci, czuliśmy się całkiem nieźle. Zrobiliśmy wszystko, co mieliśmy zrobić; mieliśmy dowód, że złamania Zeydn były spowodowane jej osłabionymi kościami, a nie nadużyciami. Jednak niektórym z naszych ekspertów medycznych nie pozwolono zeznawać, a bez ich dowodów nie mieliśmy szans w walce.
Była jedna cząstka nadziei: sąd pozwolił nam udać się do specjalisty w Bostonie. Polecieliśmy więc z naszym dzieckiem - i dwoma pracownikami socjalnymi, za których podróż, jedzenie i hotel byliśmy zmuszeni zapłacić - z naszego domu w Missouri na Wschodnie Wybrzeże. Tam się spotkaliśmyDr. Michael Holickw Boston University Medical Center, ekspert ds. niedoboru witaminy D. Ostatecznie zdiagnozował u Zeydna krzywicę i zespół Ehlersa-Danlosa, to samo zaburzenie, które ma Ryder, które powoduje hipermobilność stawów. (Anthony i ja również zdiagnozowano chorobę genetyczną.) Dzięki EDS możesz się poruszać i zginać w sposób, w jaki nie byłby w stanie zdrowy człowiek. Kiedy twoje kości są tak kruche jak kości Zeydna, skutki mogą być katastrofalne.
Otrzymaliśmy nie mniejszą opinię od jednego z czołowych światowych ekspertów w tej sprawie. Potem był fakt, że Zeydn miała inne złamania, kiedy przebywała w rodzinie zastępczej. Ale to nie wystarczyło do zakończenia sprawy. Wściekły, ciągle mówiłem o tym, co przydarzyło się każdemu, kto chciał słuchać - gazety, stacje telewizyjne, jak to nazywasz. Chciałem, żeby wszyscy usłyszeli naszą historię. W pewnym momencie myślę, że osoby odpowiedzialne za naszą sprawę po prostu chciały z nami skończyć i powiedziały: „Musimy odesłać te dzieci do domu”.
Przejście było stopniowe. W tym momencie otrzymaliśmy nieograniczone (nadzorowane) prawa do odwiedzin; we wrześniu 2016 roku wszyscy w końcu zjednoczyliśmy się podczas próbnego umieszczenia w domu. Kiedy pracownik socjalny w końcu powiedział moim dzieciom, że wracają do domu na stałe, mój najstarszy, Zachary, zaczął płakać i przytulił ją. Nawet w wieku 8 lat wiedział, że musi tam być.
Moje dzieci nie powinny bać się policjantów, tak jak ja nie powinienem bać się ich zabrać do pediatry.
Posiadanie moich dzieci w domu było niesamowite. I przerażające. W tamtym czasie byłam w ciąży z naszym szóstym dzieckiem i tak długo, jak mogłam, utrzymywałam ciążę w tajemnicy, ponieważ nie chciałam dać usługom społecznym powodu, aby trzymać sprawę otwartą lub ukraść moje nowe dziecko z daleka ode mnie. . Kiedy w końcu oddali nam nasze dzieci, spakowaliśmy nasz duży nowy dom i przenieśliśmy się do wypożyczalni oddalonej o 30 mil. Przez cały czas trzymaliśmy zasłonięte rolety i zaryglowaliśmy wszystkie drzwi i okna. Któregoś dnia czyjś pies biegał po okolicy i policja zapukała do naszych drzwi wejściowych z zapytaniem, czy wiemy, do kogo należy. Dwoje moich dzieci pobiegło i schowało się pod kuchennym stołem. To było okropne. Moje dzieci nie powinny bać się policjantów, tak jak ja nie powinienem bać się ich zabrać do pediatry.
Rebecca Wanosik Gdybyś powiedział mi trzy lata temu, że rodzice stracili swoje dzieci, ponieważ ich dzieci miały złamane kości, powiedziałbym: „Dobrze, bo te dzieci są prawdopodobnie maltretowane”. I niestety wielu z nich jest. Ale szokująca liczba oskarżonych rodziców nigdy nie ma szansy udowodnienia swojej niewinności, nawet jeśli istnieje bardzo niewiele dowodów wskazujących na wykorzystywanie.
Do dziś mój mąż i ja figurujemy w stanowym rejestrze przypadków znęcania się nad dziećmi i zaniedbań. Stan Missouri ma określone ramy czasowe, w których pozwalają na odwołanie się, ale ponieważ nasz proces odbył się wtedy, gdy to się stało, przegapiliśmy nasze okno. Mam przed sobą lata z dziećmi, ale nie wolno mi pracować jako wolontariusz w szkole moich dzieci. Nie mogę z nimi jeździć na wycieczki. Czasami wydaje mi się, że nie mogę z nimi nic zrobić.
Mogę zrobić to: pomóc innym rodzinom uniknąć piekła, w którym się znaleźliśmy. Bria, Cynthia i ja, wraz z kilkoma innymi niesłusznie oskarżonymi rodzicami, obecnie prowadząRozbite rodziny, która opowiada się za reformą sądów rodzinnych w całych Stanach Zjednoczonych Bria i Rana, dwaj członkowie zarządu Fractured Families, ostatnio lobbowali, aby uzyskaćprawoprzeszedł w Teksasie, który wymaga zewnętrznego panelu ekspertów medycznych do oceny dzieci z niewyjaśnionymi złamaniamiprzedsą usuwane z domu. W tej chwili szukam kogoś, kto sponsorowałby podobny rachunek w Missouri. Chciałbym nazwać to „prawem Zeydna” - w ten sposób, gdy Zeydn będzie starsza, będzie miała dowód na to, jak ciężko jej rodzice walczyli o nią i jej rodzeństwo, i jak nasza determinacja nigdy się nie zachwiała.
W domu Anthony i ja dajemy z siebie wszystko. Wszystkie nasze starsze dzieci wykazują oznaki zespołu stresu pourazowego - nieustannie przypominamy im, że są u nas bezpieczne i nikt już ich nie okradnie. Podczas obchodów przesadzamy, próbując stworzyć nowe, pozytywne wspomnienia. W lipcu zabraliśmy nawet dzieci do Disney World w nadziei, że najszczęśliwsze miejsce na Ziemi przyniesie jakieś ukojenie. Ale nie sądzę, żeby strach kiedykolwiek zniknął. Wiem, że mój nie jest. Skłamałbym, gdybym nie powiedział, że wierzę, że najbezpieczniejszy dzień dla każdego z nich będzie, gdy zestarzeją się z systemu, który prawie zniszczył naszą rodzinę.
PodążaćRedbook na Facebooku.
Zdjęcie główne dzięki uprzejmości Erin Hamilton Photography.